η μάνα πέθανε

Όταν είμασταν μικροί και πλησίαζαν τα Χριστούγεννα,εκ περιτροπής μαζευόμασταν στο διαθέσιμο σπίτι των φίλων μας και στήναμε τραπέζι για χαρτάκι.Εικοσιμία παίζαμε με πενηντόδραχμα και κατοστάρικα.Περιμέναμε να κάνουμε ΄΄τη μάνα΄΄,να κάνουμε μια γερή μπάζα.Δυστυχώς στα πράγματα της χώρας μας,η κατάσταση δεν έμοιαζε με αυτή της Χριστουγεννιάτικης εικοσιμίας.Η μάνα(ελληνικό κράτος) έμπαινε συνεχώς ''μέσα''.Έβαζε το χέρι στην τσέπη,έβγαζε λεφτά για να ξανακάνει τη ''μάνα''.Και πάλι,και πάλι...Ώς που έφτασε μια μέρα που ξέμεινε η Ελλάδα από λεφτά και όσοι ήταν γύρω από το τραπέζι,έμειναν με τις κάρτες στα χέρια...Πρέπει να σηκωθούν από τις καρέκλες και να ψάξουν άλλο τρόπο να ζήσουν.Ερχόμαστε τώρα στα του νησιού μας.Τόσα χρόνια η ''μάνα'' έχανε.Τόσα χρόνια έτρεφε τους Λεριούς το Ψυχιατρείο.Τόσα χρόνια πέρασαν κι εμείς εκεί,χωρίς να στρέφουμε το μάτι μας ΚΑΙ κάπου αλλού.ΤΩΡΑ;Τώρα τί γίνεται μάγκες;Έχει προετοιμαστεί η επόμενη μέρα;όχι.Έχουν δημιουργηθεί θεσμικές υποδομές για να υπάρχει ζωή μετά το ΚΘΛ;όχι.Είχε σκεφτεί κάποιος να παράξει κάτι εκτός από κουβέντες του αέρα στα καφενεία του νησιού;όχι.Παράγουμε κάτι,κάτι ρε παιδί μου , που να ανοίγει μια θέση εργασίας;όχι.Τώρα ήρθε η ώρα των μεγάλων αποφάσεων αλλά βλέπω ότι δεν το πιάνουν.Μηδενική συμμετοχή στη ζωή τους όλοι.Προσέξτε!!Δεν συμμετέχουμε στη ζωή μας,το πιάνετε αυτό;΄Σαν να βλέπω τον ΤΙΤΑΝΙΚΟ ,που ενώ βυθίζεται,οι μουσικοί του συνεχίζουν να παίζουν το βιολί τους.