δυο παραδείγματα να δώσω;

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 1ο : Προσπαθούσα να τελειώσω το κεραμίδι μου κι εγώ,όπως και πολύς κόσμος κάποτε,ώσπου έφτασα στο σημείο να χρειαστώ ένα μάστορα,ένα συνεργείο -οτιδήποτε-ώστε να γίνει πραγματικότητα η πρόσβαση στο κεραμίδι που λέγαμε.Μου πρότειναν έναν ντόπιο ,καλής φήμης, μικροεργολάβο και συμφώνησα αμέσως.Την επομένη είχε κλειστεί ραντεβού,για να δει το χώρο και να κοστολογήσει την εργασία του.Στήθηκα και περίμενα αλλά μάταια.Δεν εμφανίστηκε ο εν λόγω μάστορας.Ορίστηκε δεύτερο ραντεβού για την μεθεπομένη με την υπόσχεση από μέρους του ότι θα ήταν συνεπής στο νέο ραντεβού.Ξαναστήθηκα να περιμένω τον διαβόητο και δυσέβρετο μάστορα,αλλά και πάλι δεν εμφανίστηκε.Αντίθετα και μετά από άλλη πρόταση ήρθε για να υπολογίσει το συνολικό κόστος του έργου αλλοδαπός μικροεργολάβος,με χαμηλότερη τιμή,με συνεργείο επίσης αλλοδαπών.Με έκπληξη είδα τον αλλοδαπό να μετράει ηλεκτρονικά τις διαστάσεις του χώρου,να προτείνει έξυπνες και λειτουργικές λύσεις καθώς και την επομένη να έχει πλήρη εικόνα του τί θέλει και τί ζητάει καθώς και να ξεκινάει την υλοποίηση.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 2ο : Σε χωματουργικές εργασίες που χρειάστηκαν στον ίδιο χώρο προτιμήθηκε κάτοχος μηχανήματος εν δυνάμει συνταξιούχος ο οποίος σε ένα διάλλειμμα για καφέ,μου εξιστορούσε τα βάσανά του στα οποία συμπεριέλαβε και το ότι έχει έναν άνεργο γιο 35 χρονών.Αμέσως τον ρώτησα γιατί δεν ακολουθεί τα δικά του επαγγελματικά μονοπάτια.Η απάντηση ήταν άμεση και κάπως αναμενόμενη:''γιατί δεν του αρέσει''...Στην επόμενη ερώτησή μου ήθελα να μάθω μήπως ο γιός είχε άλλες σκέψεις και άλλες προτιμήσεις για τα επαγγελματικά του,αν είχε σποδάσει κάτι τελείως άσχετο με αυτόν τον τομέα,αν είχε έστω και εκ περιτροπής κάποια άλλη απασχόληση.Συνέχισα τις ερωτήσεις διαπιστώνοντας ότι όντως παρέμενε ο γιος άνεργος,διότι δεν του άρεσε η δουλεία του πατέρα η οποία στον ίδιο παρείχε ένα αξιοπρεπέστατο εισόδημα καθώς και στον γιο την πολυτέλεια να ορίζει τί του αρέσει και τί όχι.

Τί θέλω να πώ ...

Είναι δυο όχι πολύ σπάνια παραδείγματα της παράξενης ζωής μας σε αυτή την χώρα.Παρακολουθώ συχνά πυκνά τα μότο που εξηγούν και προάγουν την προτίμησή μας σε ντόπια προίόντα,το πόσο καλό κάνει να ενεργοποιήσουμε έναν πατριωτικό καταναλωτισμό .Εγώ προσθέτω και την προτίμησή μας στην εγχώρια προσφορά υπηρεσιών. Δεν είδα όμως κανέναν να εξηγεί σε όσους προτιμούν την ανεργία από την απασχόληση σε ένα όχι τόσο κοινωνικά εκτιμητέο επάγγελμα,που όμως προσφέρει ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ετήσιο εισόδημα.Θα πεί κάποιος ότι η οικοδομή περνάει κρίση.Ναι,περνάει.Το μεροκάματο,κουτσά-στραβά βγαίνει όμως και στον απόμαχο χειριστή μηχανήματος και στον αλλοδαπό μικροεργολάβο.Αυτοί δεν ζούν ανάμεσά μας ;