φέτος δεν ανοίξαμε πανιά ..

Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά.
Το μυαλό μου τρέχει αυτές τις ημέρες στο Μεγαλοεβδομαδιάτικο κλίμα της ιδιαίτερης πατρίδας μου,το οποίο αν και έχουν περάσει χρόνια από την τελευταία φορά που το βίωσα,δεν το ξεχνώ ποτέ και δεν το συγκρίνω με κανένα άλλο στην Ελλάδα.Δεν μπορώ να ξεχάσω τις εβδομάδες αναμονής με σημεία ελέγχου τις Παρασκευές,όπου οι λειτουργίες των Χαιρετισμών μας έβαζαν στην τελική ευθεία της Μεγάλης Εβδομάδας.Όλοι περίμεναν τη διαδικασία...Αν και τότε δεν μπορούσα να το καταλάβω τότε,το ίδιο έκανα κι εγώ.Η νηστεία,η μυρωδιά της κουζίνας όταν ετοιμάζονταν τα τσουρέκια,τα νηστίσιμα ντολμαδάκια της Μεγάλης Πέμπτης,ο σιμιγδαλένιος χαλβάς.Η αναπαράσταση της Σταυρώσεως στο Κάστρο.Η Δεύτερη Ανάσταση στον Πλάτανο ...Ακόμα και η δυσαρέσκεια για το τραγικό έθιμο των βεγγαλικών,ήταν μέσα στην μυσταγωγία των ημερών.Οι αστείες εκφράσεις στα πρόσωπα των ''εκκλησιαστικών θαμώνων'' ήταν για πολλές στάσεις σε μια φωτογραφική μηχανή. Όλα προκαθορισμένα.Ένα πειθαρχιμένο πρόγραμμα που οι γονείς δεν θυσίαζαν την εφαρμογή του,για κανένα λόγο.Και μετά από πολλά χρόνια οφείλω να πώ ευτυχώς.Αυτή η μικρή συμπυκνωμένη προσομοίωση των Παθών του Κυρίου,αλλά περισσότερο της Ελληνονησιωτικής παράδοσης σε μια περίοδο-αφορμή χρειάζεται καταγραφή και ανάδειξη . Με έντονη κοινωνική και τοπική γειτνίαση με το ιερό νησί της Πάτμου,με τόση παράδοση στον Παγανισμό και τον Διονυσιακό τρόπο ζωής,θα έπρεπε βιωματικά να δείξουμε σε όλους το φανερό και ταυτόχρονα αποκρυφιστικό τελετουργικό της Άνοιξης σε συνδυασμό με την Μεγάλη Εβδομάδα.Με αυτόν τον τρόπο εμείς θα καταλαβαίναμε τί ζούμε,και οι άλλοι πώς ζούμε εμείς,δίπλα τους και παράλληλα με αυτούς σε ένα τόσο χαρακτηριστικό κομμάτι της Φυλής μας.
Δυστυχώς και φέτος μακριά από την πατρίδα,με αναμνήσεις και φωτογραφίες,με ήχους και μυρωδιές να τριγυρνούν μέσα μου.
Αυτές οι ημέρες ,τόσο μελαγχολικές,και τόσο ίδιες κάθε χρόνο,ιερά συμφωνημένες,ακόμα και για τις καιρικές συνθήκες που θα επικρατούν.Προχθές μιλώντας με το νησί,ασυναίσθητα , σαν να είμουν εκεί , ρώτησα τί καιρό κάνει εκεί και περίμενα οτι παραδοσιακά,σχεδόν εθιμικά ,ως να οφείλει ο καιρός,θα είναι συννεφιασμένος,μουντός και μελαγχολικός.Όταν πήρα την απάντησα που περίμενα,σαν να ησύχασα μέσα μου.Σαν να με καθησύχασε κάποιο αερικό,να μην τυρρανιέμαι άλλο.Το Πάσχα της Λέρου θα είναι εκεί και του χρόνου για να με περιμένει σκέφτηκα.